تاريخچه زعفران در ايران کلمه "زعفران" قدمتي بيش از ?0?? سال دارد. نام علمي اين گياه (Crocus Sativus) است. زعفران از کلمه زرپران (زر+پر+ان - گلي که پرهايش همچون زر است) در زبان دري آمده و به اين معناست که گلبرگ هاي اين گياه همچون زر گرانبها و قيمتي ميباشد. کلمه "زعفران" قدمتي بيش از ?0?? سال دارد. نام علمي اين گياه (Crocus Sativus) است. زعفران از کلمه زرپران (زر+پر+ان - گلي که پرهايش همچون زر است) در زبان دري آمده و به اين معناست که گلبرگ هاي اين گياه همچون زر گرانبها و قيمتي ميباشد. اين کلمه در زبانهاي مختلف به شکلهاي گوناگون تلفظ ميشود. در پشتو و عربي "زعفران" ، در زبانهاي فارسي و ترکي "Zefrun" ، در زبان انگليسي "saffron"، در زبان اسپانيايي " azafr?n"، در زبان ايتاليايي "zaferano"، در زبان هندي "zuffron" و در زبان فرانسه "safrane" تلفظ ميشود. در زبان سرياني کُرکُم يا کَرکُم ، ابوريحان بيروني ضمن وصف زعفران و نامهاي آن در زبانهاي مختلف ميگويد زعفران را به رومي اينخوس و قرقو، جالينوس قوروقوس گفته است. زعفران در اعصار گذشته کارشناسان معتقدند که زعفران اولين بار در کشورهاي يونان، ايران، ترکيه و افغانستان رشد کرده است. به روايتي ديگر، پيدايش نخستين مزارع زعفران در جهان در نواحي همدان و کرمانشاه، تفرش و برخي از مناطق مازندران بوده است. پس از اسلام زعفران مناطق بروجرد، اصفهان، نهاوند و ري نيز شهرت زيادي پيدا نمود اما با حمله مغولان کشت آن رو به انقراض رفت. پس از آن کشت زعفران در بيرجند و قائنات شروع شد که تا امروز هم ادامه دارد و بسيار شهرت يافته است. در عصر هخامنشيان توليد زعفران در ايران قابل توجه بوده به طوري که روزانه در دربار دومينه (حدود يک کيلوگرم) زعفران استفاده ميشد. کاربرد زعفران در آن زمان به عنوان رنگ و رايحه انواع خوراکيها مانند تزئين کلوچه، شيريني و نان و همچنين در ساخت روغنهاي آرايشي بوده است. اين روغنها همانند کرمها يا ماسکها امروزه نيز جهت زيبايي و لطافت پوست استفاده ميشوند. مستندات و شواهد تاريخي حاکي از اين است که از زعفران براي عطر و بخور جهت خوشبو کردن فضاي کاخها، مجالس جشن و سرور نيز استفاده ميکردند. در سنگ نگارههاي تخت جمشيد نيز جلوي داريوش دو بخوردان براي استفاده از عطر ,تاریخچه,زعفران,در,ایران ...ادامه مطلب